Γεννήθηκε το 1961 στην Καισαριανή. Η πρώτη του επαφή με το μπουζούκι ήρθε σε ηλικία 9 χρονών, όπου απέναντι από το πατρικό του υπήρχε ένας ξυλουργός που έφτιαχνε και μουσικά όργανα. Το πρώτο του μπουζούκι, τρίχορδο, το απέκτησε σε ηλικία 11 χρονών, στο οποίο πέρασε ο ίδιος χορδές. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση αυτοδίδακτου καλλιτέχνη, αφού αφιέρωνε και αφιερώνει πολλές ώρες παίζοντας μπουζούκι. Σε ηλικία 18 χρονών, και ενώ είχε συμμετάσχει σε διάφορα σχολικά συγκροτήματα στην Καισαριανή, εργάζεται για πρώτη φορά επαγγελματικά στην μουσική παράσταση του Χουρμούζη "Ο Λεπρέντης", σε μουσική Δήμου Μούτση. Στη συνέχεια δούλεψε για λίγο στην ταβέρνα του Φίτσουλα και το 1982 άνοιξε, μαζί με τον Γιώργο Κούκιο, το "Μακάμι", το σημερινό του ορμητήριο που είναι γνωστό ως Μαγιοπούλα στην Καισαριανή. Σε ηλικία 19 χρονών νυμφέθηκε τη σύζηγό του Μαριάνα, και απέκτησε 2 παιδιά, την Ελένη και το Βασίλη. Ο Βασίλης βαδίζει στα βήματά του πατέρα του αφού έχει μυηθεί στο μπουζούκι, ενώ στην αρχή της επαγγελματική του πορείας συνεργάζεται μαζί του. Η πρώτη δισκογραφική δουλειά για το Βαγγέλη Κορακάκη έρχεται το 1985. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της γνωριμίας του με τον στιχουργό Τάσο Σαμαρτζή, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία και πήγανε στον Απόστολο Καλδάρα προκειμένου να πάρουν συστάσεις. Έτσι, με παρότρυνση του στιχουργού κυκλοφόρησε από τη εταιρία LYRA, ο δίσκος Σε στρατόπεδα και πλοία, στον οποίο ο Κορακάκης έβαλε μουσική σε 3 τραγούδια του Τάσου Σαμαρτζή. Τα συνολικά 12 τραγούδια του δίσκου ερμνηνεύτηκαν από τον Κώστα Αντωνόπουλο. Το 1988 εκδίδει, μετά από πρόταση του παραγωγού της LYRA, Άγγελου Σφακιανάκη, τον πρώτο του ουσιαστικά προσωπικό δίσκο με τίτλο, Οι Άρχοντες. Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει την πρώτη του ερμηνευτική απόπειρα του Κορακάκη, η οποία πλαισιώνεται από την ερμηνευτική συμμετοχή του Γιώργου Τζώρτζη. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου όπως αναφέρει ο Κορακάκης, γράτηκαν στην πλειοψηφία τους στο «πακέτο του τσιγάρου» και παιζόντουσαν, πριν την κυκλοφορία τους, στις λαϊκές ταβέρνες της Καισαριανής. Το 1992 έρχονται οι Μπουζουξήδες με Πυξίδες, και το 1993το Λαύριο από την ανεξάρτητη εταιρία ΤΡΟΧΟΣ, αποτέλεσε το πρώτο βήμα για να γίνει ο Κορακάκης "υπολογίσιμη δύναμη", κατά δήλωση των παραγωγών Αλέξη και Δημήτρη Βάκη. Το 1995 κυκλοφόρησε το δίσκο Πικρό Φιλί από τη δισκογραφική εταιρεία LYRA, με το Γεράσιμο Ανδρεάτο και το 1996 βγήκε ο δίσκος Εκεί που σβήνει ο άνεμος. Το 1998 συνέθεσε τα 7 από τα 15 τραγούδια στο δίσκο του Δημήτρη Μητροπάνου Του έρωτα της φυγής, ενώ στις αρχές του 2002, κυκλοφόρησε από την εταιρεία ΔΙΚΤΥΟ, ένας βιωματικός και αντιεμπορικός, όπως τον χαρακτηρίζει, δίσκος, με το όνομα Κρύπτη. Τον Σεπτέμβριο του 2002 κυκλοφόρησε από τη LYRA, το cd-single Μικρός Απρίλης με τέσσερα τραγούδια του, για τη Μαρία Ρουσσέα και το 2004 υπέγραψε τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια του δίσκου Απ’ την αγάπη γυρίζω μόνος με ερμηνευτή το Γεράσιμο Ανδρεάτο. Τον Δεκέμβριο του 2004 συνηργάσθη με τη Γιώτα Νέγκα στην οποία έδωσε 10 τραγούδια, τα οποία περιλαμβάνονται στο δίσκο Το Βέλος. Ένα χρόνο μετά, το Δεκέμβριο του 2005 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο Γλυκοχαράματα, στον οποίο ο Γιάννης Ντουνιάς, έπειτα από 15 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, ερμηνεύει συνθέσεις του Βαγγέλη Κορακάκη. To 2007, η δισκογραφική του επιστροφή γίνεται με το cd "O Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα". Στη δουλειά αυτή περιλαμβάνονται 21 τραγούδια, εκ των οποίων τα 4 είναι καινούργια, και τα υπόλοιπα επιλογή από παλαιότερες δουλειές, με νέα ηχογράφηση και διαφορετική ενορχήστρωση, αλλά πάντοτε με την ιδιαίτερη σφραγίδα του Βαγγέλη Κορακάκη και των συνεργατών του. Παράλληλα, ο Κορακάκης έχει επίσης δώσει μεμονωμένα τραγούδια σε δίσκους, με ερμηνευτές τον Αντώνη Καλογιάννη (1993), την Κατερίνα Κούκα (1998), την Αφεντούλα Ραζέλη(2000) και τον Σπύρο Πατρά (2008). Ο Κορακάκης έχει μέχρι σήμερα συνεργαστεί και με άλλους καλλιτέχνες, μεταξύ άλλων, με την Κατερίνα Κούκα, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Κώστα Μάντζιο, τον Άλκη Μαύρο, την Χαρά Πομώνη, την Αφεντούλα Ραζέλη, το Γιώργο Ευθυμιάδη, την Αντιγόνη Μπούνα, το Γιώργο Τάμπαρη, τον Αντώνη Καλογιάννη, τη Ρένα Στάμου, το Στέλιο Γαλανό, το Μανώλη Πάππο, το Σπύρο Πατρά, τη Σταυρούλα Μανωλοπούλου, τον Aλέκο Δεληγιάννη και το Ζαχαρία Καρούνη.

Δισκογραφία
Παρακάτω αναφέρονται οι δίσκοι στους οποίους περιλαμβάνονται τραγούδια (μουσική και στίχοι) του Βαγγέλη Κορακάκη. Στην κατηγορία δεν περιλαμβάνονται δίσκοι με τη μορφή συλλογής τραγουδιών από προ-υπάρχουσες κυκλοφορίες, καθώς και δίσκοι στους οποίους ο Κορακάκης έχει ερμηνεύσει τραγούδια άλλων συνθετών-στιχουργών.

Προσωπική δισκογραφία

1988: Οι Άρχοντες
1992: Μπουζουξήδες με πυξίδες
1993: Λαύριο
1995: Πικρό Φιλί
1996: Εκεί που σβήνει ο άνεμος
2002: Κρύπτη
2002: Μικρός Απρίλης
2004: Απ’την αγάπη γυρίζω μόνος
2004: Το Βέλος
2006: Λαύριο (Digital Remastering)
2006: Γλυκοχαράματα
2007: Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα
2009: Λεβέντικες καρδιές
2012: Χωματόδρομος
Συμμετοχές

1985: Σε στρατόπεδα και πλοία [3 τραγούδια, μόνο μουσική, σε στίχους Τάσου Σαμαρτζή]
1991: Μαθήματα πατριδογνωσίας (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
1993: Αντίθετη πορεία (συμμετοχή με 2 τραγούδια)
1998: Του έρωτα και της φυγής (συμμετοχή με 7 τραγούδια)
1998: Φυσάει τρελός βοριάς (συμμετοχή με 6 τραγούδια)
2000: Στη φωτιά να ρίχνεις μέλι (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
2003: 13 Λαϊκά Γλυκοσέρτικα (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
2003: Λαϊκά με συστάσεις (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
2005: 12 σολίστες μία φωνή (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
2007: Δεξιοτέχνες και ερμηνείες 2 - Κώστας Καλαφάτης (συμμετοχή με 3 τραγούδια)
2008: Πράγματα απλά (συμμετοχή με το τραγούδι "Στον άδικο το δρόμο μου" που ερμηνεύει ο Σπύρος Πατράς)
2010: Ο Σεβντάς (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
2010: Παγίδα η νοσταλγία (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1962 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν από την Κεφαλονιά και η μητέρα του από την Ικαρία, ενώ ο ίδιος μεγάλωσε στη Γλυφάδα. Μία ελληνική ταινία με θέμα τη ζωή ενός μπουζουξή έμελλε να τον σημαδέψει και να μάθει να παίζει μπουζούκι. Το πρώτο του μπουζούκι του το αγόρασε ο πατέρας του όταν ο Γεράσιμος Ανδρεάτος πήγαινε στην έκτη δημοτικού. Από μικρή ηλικία, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα μουσικής με τον Παναγιώτη Βεσμεδιώτη και τον Θέμη Παπαβασιλείου και φωνητικής με τον Φραγκίσκο Βουτσίνο, τον Τάσο Αποστόλου και τον Γιώργο Μισαηλίδη. Ξεκίνησε να τραγουδάει επαγγελματικά από το 1985 και από τότε έχει συνεργαστεί με τους: Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Χρόνη Αηδονίδη, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Τα παιδιά από την Πάτρα, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Βαγγέλη Κορακάκη, Πέτρο Ταμπούρη, Αναστασία Μουτσάτσου, Μελίνα Κανά, Εργαστήρι Παλιάς Μουσικής, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Χρήστο Νικολόπουλο, Γιάννη Σπανό, Κατερίνα Κούκα, Γιάννη Μαρκόπουλο, Χρήστο Λεοντή και Παντελή Θαλασσινό. Η χρονιά που εκδόθηκε η πρώτη του δισκογραφική δουλειά ήταν το 1991, αλλά η συμμετοχή που τον έκανε ευρύτερα γνωστό ήταν αυτή στον δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη Λαύριο το 1993. Έχει συμμετάσχει επίσης στους δίσκους Μισμαγιά σε επιμέλεια του Πέτρου Ταμπούρη, Οι Βετεράνοι Του Ρεμπέτικου, Η Δήμητρα Γαλάνη Στο Χάραμα, Τα Πορφυρά Καμπάγια και Χάδια Και Καρφιά των Πέτρου Ταμπούρη και Θοδωρή Γκόνη όπου είναι ο βασικός ερμηνευτής, Πασπαρτού του Λάκη Παπαδόπουλου, Παντελώς Χειροποίητα του Παντελή Αραμπατζή και Αναγέννηση του Γιάννη Μαρκόπουλου. Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος θεωρείται από τους πιο χαρακτηριστικούς τραγουδιστές της εποχής του, μία γνήσια λαϊκή φωνή που ξεχωρίζει για τις εξαιρετικές ερμηνείες του και το ήθος του αλλά και για τις αυστηρές και συνεπείς καλλιτεχνικά επιλογές και αναζητήσεις του, με μια σημαντική καριέρα και μια μεγάλη προσωπική δισκογραφία στον χώρο της έντεχνης λαϊκής μουσικής. Είναι πατέρας τριών παιδιών.

Η βασική προβληματική, η οποία διέπει κατά κύριο λόγο το εγχείρημα της συγγραφής του παρόντος βιβλίου σχετίζεται με το ζητούμενο της διαχείρισης του φαινομένου της αστικής-λαϊκής μουσικής δημιουργίας με έναν τρόπο αυστηρά θεωρητικό αλλά και παράλληλα γόνιμα λειτουργικό. Έτσι, πέραν από την καθαυτή επιστημονική-μουσικολογική του υφή, το βιβλίο φέρει και μία διάσταση αμιγώς πρακτική, καθώς κάλλιστα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μία ευμέθοδη θεωρητική σύνοψη ή ως διδακτικό εγχειρίδιο αναφορικά με την εκμάθηση της Αστικής-Λαϊκής μουσικής του Μεσοπολέμου.

Συγκεκριμένα, εξετάζονται αναλυτικά όλα τα επιμέρους φαινόμενα τα οποία κατατάσσονται στο σύστημα των Λαϊκών Δρόμων, και ορίζονται τα βασικά δομικά τους χαρακτηριστικά, τα οποία άλλωστε και τεκμηριώνονται μέσω παραπομπών σε αντίστοιχες ρεπερτοριακές περιπτώσεις με τη χρήση εποπτικών μέσων. Γίνεται, επίσης, λόγος για ζητήματα τροπικής συμπεριφοράς, μελωδικής ανάπτυξης, φαινομένων ιδιωματισμού, ενώ ακροθιγώς παρουσιά­ζονται και οι βασικές αρχές του κάθε Δρόμου σε επίπεδο αρμονικής διαχείρισής του. Για τις περιπτώσεις Λαϊκών Δρόμων που συναντάται αντίστοιχο τους παράλληλο στον χώρο του Οθωμανικού makam ή είναι συχνή η διαχείρισή τους στο πλαίσιο της δισκογραφίας των 78 στροφών κατά τα ala turca αισθητικά πρότυπα, γίνεται ειδική μνεία μέσω ανάλυσης των επιμέρους διαστηματικών, υφολογικών και τεχνικών ιδιαιτεροτήτων που συνοδεύουν τις εν λόγω περιπτώσεις.

Στο βιβλίο εμπεριέχονται 70 και πλέον πρωτότυπες καταγραφές στο πεντάγραμμο μεσοπολεμικών αστικών τραγουδιών με παράλληλη λεπτομερή μορφολογική-τροπική ανάλυσή τους. Το συγκεκριμένο ρεπερτοριακό corpus, σε συνδυασμό με την αντίστοιχη θεωρητική του διαχείριση, θα μπορούσε αναμφίβολα να λειτουργήσει ως αφορμή και σημείο αναφοράς ειδικά στο πεδίο της διδακτικής διαδικασίας που αφορά στη μελέτη και την επιτελεστική αποτύπωση της Αστικής-Λαϊκής μουσικής της Μεσοπολεμικής περιόδου.

Οι Λαϊκοί δρόμοι στο μεσοπολεμικό αστικό τραγούδι
Σχεδίασμα Λαϊκής Τροπικής Θεωρίας

Ανδρίκος Νίκος

Σελ.: 288
Σχήμα: 17 x 24
ISBN: 978-960-499-263-8

Εδώ και 20 χρόνια κατασκευάζουμε έγχορδα μουσικά όργανα.Μπουζούκια τρίχορδα και τετράχορδα, Λαούτα, Κιθάρες λαϊκές και ακουστικές, τζουράδες, μπαγλαμάδες και ταμπουράδες. Η αγάπη για το ξύλο –την πρώτη ύλη- μας οδηγεί σε όλη αυτή την πορεία. Χρησιμοποιούμε αποκατεστημένη ελληνική ,ευρωπαϊκή και τροπική ξυλεία. Ινδικός και βραζιλιάνικος παλίσσανδρος ,κελεμπέκι, κερασιά, καρυδιά, μουριά, τριανταφυλλιά, έλατο και κέδρος λιβάνου δουλεύονται με την ίδια αγάπη και πάθος με τρεις τελικούς στόχους: τον απόλυτο ήχο, την ευκολία στο παίξιμό οργάνου και την αντοχή του στο χρόνο.

Διεύθυνση :Σπάρτη
Τ.Κ :23100
Χώρα :Ελλάδα
Κινητό :6907394638

Οι «Χοροσταλίτες» είμαστε ένα παραδοσιακό σχήμα πέντε μουσικών που αγαπάμε, παίζουμε και δημιουργούμε πάνω στο παραδοσιακό και το "έντεχνο" τραγούδι. Το όνομά μας προέρχεται από την Ικαρία, από το ρήμα "χοροσταλίζω" που σημαίνει χορεύω διαρκώς, ασταμάτητα.

Δημιουργηθήκαμε το 2013 και στεγαζόμαστε στον Πανικάριο Σύλλογο «Άρτεμις Ταυροπόλος». Οι δικές μας συνθέσεις, σε στίχους και μουσική, είναι βασισμένα στη παραδοσιακή μουσική. Κάνουμε τα δικά μας νέα βήματα, σε παλιά μονοπάτια! Συνοδεύουμε χορευτικά συγκροτήματα παραδοσιακών πολιτιστικών συλλόγων στις χορευτικές τους παρουσιάσεις, αλλά και πλαισιώνουμε μουσικά εκδηλώσεις που πραγματοποιούν οι σύλλογοι.

Τέλος, πραγματοποιούμε παραδοσιακές βραδιές σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της περιφέρειας, με τραγούδια και χορούς από όλη την Ελλάδα, βάζοντας "έντεχνες" και ρεμπέτικες πινελιές, κάνοντας αναφορά σε μεγάλους συνθέτες με τραγούδια που αντέχουν στον χρόνο!

Οι Χοροσταλίτες, αποτελούνται από τον Βασίλη Μεσσαριτάκη στα κρουστά, την τσαμπούνα και το τραγούδι, τον Φάνη Φωτόπουλο στο κλαρίνο, τη φλογέρα, το μπουζούκι, την τρομπέτα και το τραγούδι, τον Τάσο Γουσέτη στο βιολί, το μαντολίνο και το τραγούδι, την Ρίτσα Ποζιού στο τραγούδι και τον Νικόλα Μπούτση στο λαούτο, την κιθάρα και το τραγούδι.

Επίσης, μαζί μας συνεργάζονται επί σκηνής ο Μάνθος Μουστάκας στο τραγούδι, τον τζουρά, την κιθάρα, το λαούτο και το σαξόφωνο και ο Ηλίας Μαυρίκης στο λαούτο, το μπουζούκι, την κιθάρα και το τραγούδι.

Οι Μαντάρες είναι ένα μουσικό ακουστικό σχήμα που συστάθηκε την άνοιξη του 2016 και ασχολείται με την παραδοσιακή μουσική του ελλαδικού χώρου και ευρύτερα της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων.Τραγούδια και σκοποί με την αντάρα της Κρήτης, ξεπηδούν σαν κοζανίτικες μαντάρες, βρέχονται από το Αιγαίο και μπλέκονται σαν τα θολά νερά της αιγυπτιακής mandara.Το σχήμα στις ζωντανές εμφανίσεις του, πότε προσεγγίζει τη μυσταγωγία των καθιστικών τραγουδιών και των μανέδων και πότε την έκσταση του γλεντιού και του χορού, ξεφεύγοντας συχνά από τα μονοπάτια της παραδοσιακής φόρμας.

Μέλη συγκροτήματος
Γιάννης Μαυριτσάκης - βιολί
Ορέστης Τσιχλάκης - ούτι, τρομπέτα
Μαίη Αγγελάκη - λαούτο
Κατερίνα Ελευθερίου - κρουστά

Το βιβλίο ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ, αναφέρεται στο ιδιωματικό γλωσσάρι των τύπων που αποτελούσαν την πιάτσα (κουτσαβάκηδες ,μάγκες ,μόρτες, τραμπούκοι, ρεμπέτες. Περιγράφονται οι διάφοροι τύποι της πιάτσας, οι χοροί τους, τα τραγούδια τους και τα βασικά μουσικά όργανα που τα συνόδευαν. Στη συνέχεια, αναφέρονται τα κέντρα που εμφανιζόντουσαν τραγου- διστές και οργανοπαίχτες σε Αθήνα –Πειραιά - Θεσσαλονίκη, (από το 1920-1960 περίπου), οι τεκέδες που σύχναζαν πολλοί απ’αυτούς και τα παρατσούκλια που είχαν.

Στις γλώσσες πολλών χωρών, περιλαμβάνονται διάλεκτοι με ιδιωματισμούς, που ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή. Σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, είχαν δημιουργηθεί συνθηματικές γλώσσες, κυρίως επαγγελματικών ομάδων, για να μη γίνονται κατανοητές οι μεταξύ τους συνομιλίες. Ενδεικτικά , αναφέρονται μερικές απ' αυτές, όπως: των ψαράδων της Θράκης (Αινίτικα), των γανωματήδων της Ηπείρου (Αλειφιάτικα - Γιαλαντζίδικα) , των χτιστών της Μακεδονίας (Κουδαρίτικα) ,των ραφτάδων της Ηπείρου (Μπουκουραίικα), των ζητιάνων και κομπογιανιτών γιατρών της Ηπείρου(Μπολα – ρίτικα, των   φουρναραίων της Ηπείρου (Σφηνιάτικα), των  γύφτων του Καρπενησίου (Ντόρτικα), των Καστοριανών μαστόρων (Μαγκομιάτικα), των Λαγκαδιανών  μαστόρων (Κρεκόνικα - Ρουκουναίικα), των  μαστόρων της Θράκης (Δουλγέρικα), των τεχνιτών της  Στεμνίτσας (Μεστιτσιώτικα, των λωποδυτών (Τσουρλουμπουκιώτικα), καθώς και διαφόρων περιθωριακών ομάδων του υπόκοσμου. Στην Αθήνα, κυριαρχούσαν τα Κουτσαβάκικα, που συνεχίστηκαν να χρησιμοποιούνται από  τους μάγκες, τους μόρτες, τους τραμπούκους και τους ρεμπέτες. Συνθηματικούς ιδιωματισμούς χρησιμοποιούσανε επίσης οι θαμώνες των τεκέδων, οι τρόφιμοι των φυλακών, οι ομοφυλόφιλοι (Καλιαρντά) οι θαμώνες των μπουρδέλων και σήμερα, η νεολαία, οι φαντάροι, οι μηχανόβιοι κ.α.

Στη  Γαλλία συναντάμε τις: argot (εγκληματιών), jargon, bigorne, jobelin, blesquin (ψιλικατζήδων), marqouis (αλητών), lucebem (χασάπηδων ), στην Αγγλία τις: slang, cant (εγκληματιών), cockney, στην Αμερική τη slang (Jivs στο Χάρλεμ) , στη  Γεμανία τις rotwelsch , gaunersprache , στη  Ρουμανία τη smechereasca, στην Πορτογαλλία την calao, στην Ιταλία τις gergo λωποδυτών, furbesche, στην Αργεντινή τη lumfardo, στην Ισπανία τη Germania, στη Σικελία την copetenza κ.α. Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι πολλές Ελληνικές λέξεις της πιάτσας προέρχονται από Ιταλικές, Αγγλικές, Γαλλικές, Σλάβικες, Αλβανικές και κυρίως Τούρκικες (που έφεραν το 1922 οι Έλληνες πρόσφυγες από τα παράλια της Μ. Ασίας,μαζί με τα τραγούδια τους, που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό και το Ελληνικό ρεμπέτικο τραγούδι). Μετά το 1918, (λήξη Α' Παγκοσμίου Πολέμου), με τη λέξη argot χαρακτηρίζονται όλες οι συνθηματικές γλώσσες των περιθωριακών και όχι μόνο, κοινωνικών ομάδων .

 Πληροφορίες: 6974 399915

Ο Κώστας Μάντζιος γεννήθηκε στο Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων. Σε ηλικία 9 ετών εγκαθίσταται στην Αθήνα και ξεκινά την ενασχόλησή του με την μουσική. Το 1983 αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά , συμμετέχοντας σε σχήματα ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών , παίζοντας ακορντεόν και τραγουδώντας. Μέσα σε μια δεκαετία έρχεται σε επαφή , με όλα σχεδόν τα είδη της Ελληνικής μουσικής .
Το 1992 συμμετέχει στο δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη “ΜΠΟΥΖΟΥΞΗΔΕΣ ΜΕ ΠΥΞΙΔΕΣ” όπου παίζει ακορντεόν και ερμηνεύει δύο τραγούδια. Το 1993 ξεκινά επίσημα σαν τραγουδιστής , με πέντε τραγούδια , στον “ΚΑΘΑΡΟ ΟΥΡΑΝΟ” του Γιώργου Σταυριανού. Το 1995 παρουσιάζει την πρώτη προσωπική του δουλειά , σε μουσική του Γιώργου Σταυριανού , με τίτλο “ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΤΡΟΙΑ”. Παράλληλα εμφανίζεται στο “ΡΟΠΤΡΟ” της πλατείας Εξαρχείων , συμμετέχοντας στην καθιέρωση της Νεολαϊκής Μουσικής Σκηνής. Το 1997 παρουσιάζει τον δεύτερο προσωπικό δίσκο με τίτλο “ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΗ Η ΖΩΗ ΘΑ ΚΡΑΤΑΓΕ ΑΙΩΝΕΣ”. Οι μουσικές είναι των Γιάννη Νικολάου , Γιώργου Αρσενίδη , Πέτρου Βαϊόπουλου , Νίκου Λαυράνου κ.ά. Τους στίχους υπογράφουν οι Ηλίας Κατσούλης, Οδυσσέας Εισαγγελέας, Βαγγέλης Βελώνιας, Χρήστος Παπαϊωάννου κ.ά. Παράλληλα συμμετέχει σε δίσκο με επανακτελέσεις τραγουδιών του Μίμη Πλέσσα καθώς και στον δίσκο των ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ με τίτλο “51 ΕΞΤΡΑ”. Το 1999 κυκλοφορεί ο δίσκος “ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ”, μια συλλογή με συμμετοχές του και παλιά λαϊκά. Το 2000 συμμετέχει στον δίσκο του Μιχάλη Τερζή «Η ΩΔΗ ΤΩΝ ΟΔΩΝ» με πέντε τραγούδια , σε στίχους Δημήτρη Λέντζου και Τάκη Συρέλη. Παράλληλα , κυκλοφορεί ο τέταρτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο , «ΠΟΥ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ» , σε μουσική του Γιώργου Σταυριανού και στίχους του Φίλιππου Γράψα. Το 2002 συμμετέχει στον δίσκο του Γιώργου Τάμπαρη με τίτλο «Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΚΙΒΩΤΟΣ» , με δύο τραγούδια σε στίχους του Πάνου Φαλάρα. Επίσης συμμετέχει στον δίσκο του Μιχάλη Τερζή «ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ» , με τρία τραγούδια σε στίχους Δημήτρη Λέντζου. Το 2006 κυκλοφορεί ο δίσκος «ΩΔΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ» , σε μουσική και στίχους του Γεράσιμου Νεόφυτου. Η τελευταία του προσωπική δουλειά είναι ο δίσκος «ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ» σε μουσική του Νικήτα Βοστάνη και σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη. Έχει συνεργαστεί με τον Βαγγέλη Κορακάκη , την Βούλα Σαββίδη , τον Μίμη Πλέσσα , τον Μιχάλη Τερζή , τον Βασίλη Λέκκα , την Γλυκερία , την Αναστασία Μουτσάτσου , την Λένα Αλκαίου , την Ερωφίλη , τον Γεράσιμο Ανδρεάτο , την Γιώτα Νέγκα , τον Μπάμπη Τσέρτο, την Πίτσα Παπαδοπούλου κ.ά. Από το 2008 είναι βασικό μέλος του Συγκροτήματος Εντεχνης Ελληνικής Μουσικής «ΕΜΜΕΛΟΝ» με συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Η Banda Iovanica είναι μια απόπειρα αναζήτησης του αόρατου μουσικού νήματος που συνδέει τη μουσική δημιουργία των Μικρασιατών συνθετών με την πλούσια Ουγγρικη, Ρουμάνικη και Ρώσικη μουσική παράδοση.Η λαϊκη τσιγγάνικη μουσική χωρών όπως η Ουγγαρία η Ρουμανία και η Ρωσία, συναντά τα Βαλκάνια, το Βόσπορο και τα κοσμοπολίτικα λιμάνια των παραλίων, μπολιάζοντας τις δομές και τα μονοπάτια της μουσικής τους με καλπάζουσες χόρες, ποικίλους έντονους ρυθμούς και πλούσιες νέες μελωδίες, δημιουργώντας ένα νέο εκρηκτικό μουσικό μείγμα ... Πρόσωπο κλειδί, ο χαμένος θρυλικός βιολιστής Γιοβανίκας. Τόποι δράσης του παμπάλαιου θρυλικού βιολιστή, η Λέσβος, η Σμύρνη, τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, η Κωστάντζα, η Βραΐλα και το Βουκουρέστι. Μουσικά ταξίδια στο χρόνο και στο χώρο, εμπνευσμένα από τη ζωή και το έργο ενός μουσικού - "φόβητρο". Ζωή αινιγματική, έργο ανεξερεύνητο και μυστικό.

Η φτώχεια, ο έρωτας, η περιπλάνηση, ο πόλεμος, ο τρόμος, το ταξίδι. Η μουσική.

Παίζουν:
Γιάννη Νιάρχος: κιθάρα,τραγούδι
Kλέαρχος Κορκόβελος: κύμβαλο
Χαρούλα Τσαλπαρά: ακορντεόν
Γλαύκος Σμαριανάκης: βιολί
Λουκάς Μεταξάς: κοντραμπάσσο

*Ο Γιάννης Αλεξίου ή Γιάγκος Βλάχος ή Γιοβανίκας: Γεννήθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας το 1850. Θεωρείται από τους κορυφαίους δεξιοτέχνες του βιολιού. Στον Γιοβανίκα καταγράφεται ως δημιουργία το περίφημο Σμυρναίικο μινόρε ή Μινόρε μανές ή Μινόρε της αυγής. Συμμετείχε σε δεκάδες ηχογραφήσεις τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.Ο μεγάλος αυτός δεξιοτέχνης του βιολιού αναφέρεται στις αθηναϊκές εφημερίδες της περιόδου 1886-1893 με διάφορες παραλλαγές του ονόματός του (Γιοβανίκας, Γιοβανίκος, Γιοβανάκης, Γιοβανέλης).

Το μουσικό σχήμα “Τεχν-Άσματα” αποτελείται από τρεις μουσικούς και φίλους, που έσμιξαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Στόχος τους αποτελεί η καλλιτεχνική απόδοση έντεχνων, λαϊκών και ρεμπέτικων ήχων, με σεβασμό στις πρώτες και αυθεντικές εκτελέσεις των δημιουργών τους, καθώς και η δημιουργία νέων, δικών τους συνθέσεων.

Μια δημιουργική παρέα που με πέντε όργανα, τρεις φωνές και την πεποίθηση ότι μέσα από τη μουσική ζούμε την απόλυτη ελευθερία, καταφέρνει να μας πάει ένα μεγάλο ταξίδι από τους μανέδες και τα ρεμπέτικα του μεσοπολέμου ως τα καλλιτεχνήματα των ημερών μας.

Δισκογραφία:
-Επιλογές Α΄  και Επιλογές Β' , 2017
-Η Χαρά , 2018
-Ο Νεκροθάφτης , 2018

Το σχήμα απαρτίζουν οι:

Μίνα Παπαϊωάννου: Φωνή
Νικόλας Τριήρης: Μπουζούκι, Τζουράς, Λαούτο, Φωνή
Χάρης Παπανικολάου: Κιθάρα, Ούτι, Φωνή

Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Από παιδική ηλικία ασχολήθηκε με το σχέδιο και τη μουσική, μαθαίνοντας όργανα όπως η κιθάρα, το μπάσο και τα κρουστά, συμμετέχοντας παράλληλα σε διάφορα σχολικά μουσικά σχήματα. Μετά το λύκειο, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας – “Ion Mincu” στο Βουκουρέστι Ρουμανίας. Αργότερα, τελείωσε βυζαντινή μουσική στην Αθήνα, κοντά σε μαθητές μεγάλων δασκάλων. Παράλληλα, ξεκίνησε το ενδιαφέρον του προς την μελέτη και κατασκευή μουσικών οργάνων και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών της Σχολής Οργανοποιίας Δήμου Καστοριάς. Έκτοτε, ασχολείται με τα παραδοσιακά μουσικά όργανα της Ανατολικής Μεσογείου, εστιάζοντας ερμηνευτικά στο ελληνικό μικρασιατικό ιδίωμα, αλλά και σε αυτό της Μέσης και Εγγύς Ανατολής. Τραγουδάει, παίζει και διδάσκει ούτι, νέυ και κρουστά και έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα μουσικά σχήματα, ηχογραφήσεις, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές της Ελλάδας. Από το 2016, διευθύνει την Ορχήστρα Αραβικής Μουσικής - "Ferket el Anwar" (Ορχήστρα του Φωτός), η οποία έχει βάση την Αθήνα.

“Ferket El Anwar” που στα αραβικά σημαίνει ορχήστρα του φωτός, είναι μια ορχήστρα που ιδρύθηκε το 2016 στην Αθήνα και εκτελεί παραδοσιακή, κλασσική και σύγχρονη αραβική μουσική των χωρών της Εγγύς και Μέσης Ανατολής σε συνθέσεις που χρονολογούνται από το Μεσαίωνα έως και τον 20ό αιώνα.

Οι ορχήστρες αυτού του τύπου, που στα αραβικά ονομάζονται “takht”, υπήρχαν ήδη από τον 18ο αιώνα και αποτελούσαν θα λέγαμε, τις ορχήστρες δωματίου της ανατολίτικης κλασσικής μουσικής. Ήχοι ιστορικών οργάνων όπως το ούτι, το κανονάκι, το νάυ, το βιολί (ή η λύρα) και τα κρουστά, σε συνδυασμό με τις ανατολίτικες μακρόσυρτες μελωδίες και την ποίηση, οδηγούν το σύνολο μουσικών και ακροατών στο «tarab», την ψυχική ευφορία και πνευματική διαύγεια που νιώθει κάποιος στο άκουσμα αυτών των ήχων. Την ιερή έκσταση από μουσική, όπως αναφέρει κι ο Περσικής καταγωγής φιλόσοφος του 11ου - 12ου αιώνα, Al-Ghazali.

Παραδοσιακή, κλασσική και σύγχρονη αραβική μουσική είναι στενά συνδεδεμένες αφού έχουν κοινά χαρακτηριστικά όπως κλίμακες “maqamat” και ρυθμούς “awazan”.
Το ρεπερτόριο της ορχήστρας ακολουθεί αυτή την ιστορική εξέλιξη, περιλαμβάνοντας και τα τρία αυτά διαφορετικά στυλ.
-Στο παραδοσιακό κομμάτι ακούγονται τραγούδια και χοροί από τις πλούσιες παραδόσεις των αραβικών χωρών, όπως Dabke και Dalaouna από την Συρία, τον Λίβανο και την Παλαιστίνη, Chobi από το Ιράκ, Khaleeji από τις χώρες της Αραβικής Χερσονήσου, Fellahi και Saidi από την Αίγυπτο και Maghrabi από το Μαρόκο.
-Το κλασσικό ρεπερτόριο παρουσιάζει αυτοσχεδιασμούς και συνθέσεις σε φόρμες που σχηματίσθηκαν από την πρώιμη ισλαμική εποχή του 8ου αιώνα έως και τα ύστερα Οθωμανικά χρόνια του 19ου αιώνα,όπως Muwashahat, Taqasim, Samai, Tahmilah, Dolap και Longa
-Τέλος, από το ρεπερτόριο δεν θα μπορούσε να λείπουν μεγάλα έργα σύγχρονων επιφανών συνθετών και ερμηνευτών του 20ού αιώνα, όπως ο Mohammed Abdel Wahab, η Oum Kalthoum, ο Farid el Atrash, ο Sabah Fakhri, η Fairuz και πολλοί άλλοι.

Αχμάντ Φαρίντ Ραστόμ - τραγούδι, ούτι
Ηλίας Φαχίδης - αραβικό νέυ
Γιώργος Στογιώργης - κανονάκι
Στέργιος Μητρούσης - κοντραμπάσσο
Ιωάννης Χρήστου - αραβική τάμπλα
Νίκος Μανίκας - κάτεμ, ρεκ

Από το 2017 η ορχήστρα λειτουργεί ως επίσημο μέλος του Διεθνούς Κέντρου Πολιτισμού και Τεχνών των Χωρών της Ανατολικής Μεσογείου - “Hamsa - Oriental House”, που δραστηριοποιείται κυρίως στην μελέτη και σπουδή των μεσοανατολίτικων χορών και σε συνεργασία διοργανώνουν μουσικοχορευτικές παραστάσεις και σεμινάρια.

Στόχος της ορχήστρας είναι να παρουσιάσει ένα ευρύ φάσμα μουσικής από τις χώρες τις Μέσης και Εγγύς Ανατολής, προκειμένου να αναδείξει τα κοινά πολιτιστικά στοιχεία και τους δεσμούς όλων των λαών της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και τις αλληλεπιδράσεις τους κατά το πέρασμα των αιώνων με τον ελληνικό και ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της υποστήριξης των προσφύγων και μεταναστών πραγματοποιούμε εμφανίσεις αραβικής μουσικής, σε μια γενικότερη προσπάθεια προβολής του πλούσιου πολιτισμού του πολυπαθούς αυτού πληθυσμού.

Ερχόμαστε σε επαφή μαζί σας προκειμένου να εξετάσετε το ενδεχόμενο της εμφάνισης μας σε κάποια από τις μελλοντικές σας καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Στην περίπτωση που υπάρχει ενδιαφέρον από μεριάς σας μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
Θα χαρούμε πολύ να το συζητήσουμε.

Ο μεγάλος βάρδος και το λαϊκό μεταπολεμικό τραγούδι
Περιλαμβάνεται Aναλυτική Δισκογραφία

Το παρόν βιβλίο περικλείει τη βιογραφία του λαϊκού βάρδου και δημιουργού Πάνου Γαβαλά. Βασική δεξαμενή είναι οι προφορικές μαρτυρίες συνεργατών, φίλων, συγγενών του αλλά και, ευρύτερα, προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο σε αυτό που ονομάζουμε Λαϊκό Τραγούδι. Είναι επίσης η έρευνα του συγγραφέα σε βιβλία, Τύπο, περιοδικά.

Το βιβλίο τούτο δεν περιορίστηκε σε μια μουσική μονογραφία με ρετρό απόχρωση. Αναβιώνει όλο το χρονικό και ιστορικό πλαίσιο από το οποίο προέκυψε, ζυμώθηκε, αλλά και καθόρισε ο βιογραφούμενος. Η προσφυγιά, η Γούβα και η Καισαριανή ως γενέθλιος τόπος, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, οι μεταπολεμικές ταβέρνες, η χρυσή δισκογραφία, τα νυχτερινά κέντρα και τα ήθη του ’60, οι μετασχηματισμοί της νύχτας το ’70 και το ’80, αλλά και η προσωπική ζωή και τα όνειρα, η οικογένεια και τα δύσκολα τελευταία χρόνια.

Μέσα στο βιβλίο μιλούν πολλοί. Από τον Μίκη Θεοδωράκη μέχρι τον Ντoύσαν Μπάγιεβιτς και από σερβιτόρους που δούλεψαν με τον βάρδο μέχρι την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.

«Για να γράψεις για τον πατέρα μου πρέπει πρώτα να τον σπουδάσεις. Κι αν σου βγει, να τον αγαπήσεις». Αυτή η φράση του Γιάννη Γαβαλά με στοίχειωσε από την αρχή της περιπέτειάς μου με την καταγραφή του βίου του μεγάλου βάρδου και δημιουργού Πάνου Γαβαλά. Kαι αφότου μου ανατέθηκε από τον ίδιο τον Γιάννη. Μια φράση που με κυνηγούσε σε κάθε βήμα μου, όσο αναζητούσα ψηφίδα ψηφίδα την πορεία του Πάνου Γαβαλά στο ελληνικό τραγούδι, όσο άπλωνα τον καμβά της κοινωνικής συνθήκης όπου έδρασε, δημιούργησε και έζησε.

Ο Δημήτρης Μανιάτης γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και έλκει καταγωγή από τη Μύκονο.

Έχει σπουδάσει Δημοσιογραφία, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία. Εργάζεται ως Δημοσιογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα.

Έχει γράψει κείμενα για επιθεωρήσεις, θέατρο, μουσικές παραστάσεις, τηλεόραση.
Έχει συνεργαστεί με πολλά έντυπα.

Άλλα έργα του:
Ληστής, θεατρικός μονόλογος.
Eγώ Είμαι Ένας Άλλος, διηγήματα (εκδόσεις Μετρονόμος).
Bασίλης Τσιτσάνης, επιμέλεια (εκδόσεις ΔΟΛ).