Το βιβλίο ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ, αναφέρεται στο ιδιωματικό γλωσσάρι των τύπων που αποτελούσαν την πιάτσα (κουτσαβάκηδες ,μάγκες ,μόρτες, τραμπούκοι, ρεμπέτες. Περιγράφονται οι διάφοροι τύποι της πιάτσας, οι χοροί τους, τα τραγούδια τους και τα βασικά μουσικά όργανα που τα συνόδευαν. Στη συνέχεια, αναφέρονται τα κέντρα που εμφανιζόντουσαν τραγου- διστές και οργανοπαίχτες σε Αθήνα –Πειραιά - Θεσσαλονίκη, (από το 1920-1960 περίπου), οι τεκέδες που σύχναζαν πολλοί απ’αυτούς και τα παρατσούκλια που είχαν.

Στις γλώσσες πολλών χωρών, περιλαμβάνονται διάλεκτοι με ιδιωματισμούς, που ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή. Σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, είχαν δημιουργηθεί συνθηματικές γλώσσες, κυρίως επαγγελματικών ομάδων, για να μη γίνονται κατανοητές οι μεταξύ τους συνομιλίες. Ενδεικτικά , αναφέρονται μερικές απ' αυτές, όπως: των ψαράδων της Θράκης (Αινίτικα), των γανωματήδων της Ηπείρου (Αλειφιάτικα - Γιαλαντζίδικα) , των χτιστών της Μακεδονίας (Κουδαρίτικα) ,των ραφτάδων της Ηπείρου (Μπουκουραίικα), των ζητιάνων και κομπογιανιτών γιατρών της Ηπείρου(Μπολα – ρίτικα, των   φουρναραίων της Ηπείρου (Σφηνιάτικα), των  γύφτων του Καρπενησίου (Ντόρτικα), των Καστοριανών μαστόρων (Μαγκομιάτικα), των Λαγκαδιανών  μαστόρων (Κρεκόνικα - Ρουκουναίικα), των  μαστόρων της Θράκης (Δουλγέρικα), των τεχνιτών της  Στεμνίτσας (Μεστιτσιώτικα, των λωποδυτών (Τσουρλουμπουκιώτικα), καθώς και διαφόρων περιθωριακών ομάδων του υπόκοσμου. Στην Αθήνα, κυριαρχούσαν τα Κουτσαβάκικα, που συνεχίστηκαν να χρησιμοποιούνται από  τους μάγκες, τους μόρτες, τους τραμπούκους και τους ρεμπέτες. Συνθηματικούς ιδιωματισμούς χρησιμοποιούσανε επίσης οι θαμώνες των τεκέδων, οι τρόφιμοι των φυλακών, οι ομοφυλόφιλοι (Καλιαρντά) οι θαμώνες των μπουρδέλων και σήμερα, η νεολαία, οι φαντάροι, οι μηχανόβιοι κ.α.

Στη  Γαλλία συναντάμε τις: argot (εγκληματιών), jargon, bigorne, jobelin, blesquin (ψιλικατζήδων), marqouis (αλητών), lucebem (χασάπηδων ), στην Αγγλία τις: slang, cant (εγκληματιών), cockney, στην Αμερική τη slang (Jivs στο Χάρλεμ) , στη  Γεμανία τις rotwelsch , gaunersprache , στη  Ρουμανία τη smechereasca, στην Πορτογαλλία την calao, στην Ιταλία τις gergo λωποδυτών, furbesche, στην Αργεντινή τη lumfardo, στην Ισπανία τη Germania, στη Σικελία την copetenza κ.α. Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι πολλές Ελληνικές λέξεις της πιάτσας προέρχονται από Ιταλικές, Αγγλικές, Γαλλικές, Σλάβικες, Αλβανικές και κυρίως Τούρκικες (που έφεραν το 1922 οι Έλληνες πρόσφυγες από τα παράλια της Μ. Ασίας,μαζί με τα τραγούδια τους, που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό και το Ελληνικό ρεμπέτικο τραγούδι). Μετά το 1918, (λήξη Α' Παγκοσμίου Πολέμου), με τη λέξη argot χαρακτηρίζονται όλες οι συνθηματικές γλώσσες των περιθωριακών και όχι μόνο, κοινωνικών ομάδων .

 Πληροφορίες: 6974 399915

Ο Κώστας Μάντζιος γεννήθηκε στο Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων. Σε ηλικία 9 ετών εγκαθίσταται στην Αθήνα και ξεκινά την ενασχόλησή του με την μουσική. Το 1983 αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά , συμμετέχοντας σε σχήματα ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών , παίζοντας ακορντεόν και τραγουδώντας. Μέσα σε μια δεκαετία έρχεται σε επαφή , με όλα σχεδόν τα είδη της Ελληνικής μουσικής .
Το 1992 συμμετέχει στο δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη “ΜΠΟΥΖΟΥΞΗΔΕΣ ΜΕ ΠΥΞΙΔΕΣ” όπου παίζει ακορντεόν και ερμηνεύει δύο τραγούδια. Το 1993 ξεκινά επίσημα σαν τραγουδιστής , με πέντε τραγούδια , στον “ΚΑΘΑΡΟ ΟΥΡΑΝΟ” του Γιώργου Σταυριανού. Το 1995 παρουσιάζει την πρώτη προσωπική του δουλειά , σε μουσική του Γιώργου Σταυριανού , με τίτλο “ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΤΡΟΙΑ”. Παράλληλα εμφανίζεται στο “ΡΟΠΤΡΟ” της πλατείας Εξαρχείων , συμμετέχοντας στην καθιέρωση της Νεολαϊκής Μουσικής Σκηνής. Το 1997 παρουσιάζει τον δεύτερο προσωπικό δίσκο με τίτλο “ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΗ Η ΖΩΗ ΘΑ ΚΡΑΤΑΓΕ ΑΙΩΝΕΣ”. Οι μουσικές είναι των Γιάννη Νικολάου , Γιώργου Αρσενίδη , Πέτρου Βαϊόπουλου , Νίκου Λαυράνου κ.ά. Τους στίχους υπογράφουν οι Ηλίας Κατσούλης, Οδυσσέας Εισαγγελέας, Βαγγέλης Βελώνιας, Χρήστος Παπαϊωάννου κ.ά. Παράλληλα συμμετέχει σε δίσκο με επανακτελέσεις τραγουδιών του Μίμη Πλέσσα καθώς και στον δίσκο των ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ με τίτλο “51 ΕΞΤΡΑ”. Το 1999 κυκλοφορεί ο δίσκος “ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ”, μια συλλογή με συμμετοχές του και παλιά λαϊκά. Το 2000 συμμετέχει στον δίσκο του Μιχάλη Τερζή «Η ΩΔΗ ΤΩΝ ΟΔΩΝ» με πέντε τραγούδια , σε στίχους Δημήτρη Λέντζου και Τάκη Συρέλη. Παράλληλα , κυκλοφορεί ο τέταρτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο , «ΠΟΥ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ» , σε μουσική του Γιώργου Σταυριανού και στίχους του Φίλιππου Γράψα. Το 2002 συμμετέχει στον δίσκο του Γιώργου Τάμπαρη με τίτλο «Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΚΙΒΩΤΟΣ» , με δύο τραγούδια σε στίχους του Πάνου Φαλάρα. Επίσης συμμετέχει στον δίσκο του Μιχάλη Τερζή «ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ» , με τρία τραγούδια σε στίχους Δημήτρη Λέντζου. Το 2006 κυκλοφορεί ο δίσκος «ΩΔΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ» , σε μουσική και στίχους του Γεράσιμου Νεόφυτου. Η τελευταία του προσωπική δουλειά είναι ο δίσκος «ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ» σε μουσική του Νικήτα Βοστάνη και σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη. Έχει συνεργαστεί με τον Βαγγέλη Κορακάκη , την Βούλα Σαββίδη , τον Μίμη Πλέσσα , τον Μιχάλη Τερζή , τον Βασίλη Λέκκα , την Γλυκερία , την Αναστασία Μουτσάτσου , την Λένα Αλκαίου , την Ερωφίλη , τον Γεράσιμο Ανδρεάτο , την Γιώτα Νέγκα , τον Μπάμπη Τσέρτο, την Πίτσα Παπαδοπούλου κ.ά. Από το 2008 είναι βασικό μέλος του Συγκροτήματος Εντεχνης Ελληνικής Μουσικής «ΕΜΜΕΛΟΝ» με συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Η Banda Iovanica είναι μια απόπειρα αναζήτησης του αόρατου μουσικού νήματος που συνδέει τη μουσική δημιουργία των Μικρασιατών συνθετών με την πλούσια Ουγγρικη, Ρουμάνικη και Ρώσικη μουσική παράδοση.Η λαϊκη τσιγγάνικη μουσική χωρών όπως η Ουγγαρία η Ρουμανία και η Ρωσία, συναντά τα Βαλκάνια, το Βόσπορο και τα κοσμοπολίτικα λιμάνια των παραλίων, μπολιάζοντας τις δομές και τα μονοπάτια της μουσικής τους με καλπάζουσες χόρες, ποικίλους έντονους ρυθμούς και πλούσιες νέες μελωδίες, δημιουργώντας ένα νέο εκρηκτικό μουσικό μείγμα ... Πρόσωπο κλειδί, ο χαμένος θρυλικός βιολιστής Γιοβανίκας. Τόποι δράσης του παμπάλαιου θρυλικού βιολιστή, η Λέσβος, η Σμύρνη, τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, η Κωστάντζα, η Βραΐλα και το Βουκουρέστι. Μουσικά ταξίδια στο χρόνο και στο χώρο, εμπνευσμένα από τη ζωή και το έργο ενός μουσικού - "φόβητρο". Ζωή αινιγματική, έργο ανεξερεύνητο και μυστικό.

Η φτώχεια, ο έρωτας, η περιπλάνηση, ο πόλεμος, ο τρόμος, το ταξίδι. Η μουσική.

Παίζουν:
Γιάννη Νιάρχος: κιθάρα,τραγούδι
Kλέαρχος Κορκόβελος: κύμβαλο
Χαρούλα Τσαλπαρά: ακορντεόν
Γλαύκος Σμαριανάκης: βιολί
Λουκάς Μεταξάς: κοντραμπάσσο

*Ο Γιάννης Αλεξίου ή Γιάγκος Βλάχος ή Γιοβανίκας: Γεννήθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας το 1850. Θεωρείται από τους κορυφαίους δεξιοτέχνες του βιολιού. Στον Γιοβανίκα καταγράφεται ως δημιουργία το περίφημο Σμυρναίικο μινόρε ή Μινόρε μανές ή Μινόρε της αυγής. Συμμετείχε σε δεκάδες ηχογραφήσεις τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.Ο μεγάλος αυτός δεξιοτέχνης του βιολιού αναφέρεται στις αθηναϊκές εφημερίδες της περιόδου 1886-1893 με διάφορες παραλλαγές του ονόματός του (Γιοβανίκας, Γιοβανίκος, Γιοβανάκης, Γιοβανέλης).

Το μουσικό σχήμα “Τεχν-Άσματα” αποτελείται από τρεις μουσικούς και φίλους, που έσμιξαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Στόχος τους αποτελεί η καλλιτεχνική απόδοση έντεχνων, λαϊκών και ρεμπέτικων ήχων, με σεβασμό στις πρώτες και αυθεντικές εκτελέσεις των δημιουργών τους, καθώς και η δημιουργία νέων, δικών τους συνθέσεων.

Μια δημιουργική παρέα που με πέντε όργανα, τρεις φωνές και την πεποίθηση ότι μέσα από τη μουσική ζούμε την απόλυτη ελευθερία, καταφέρνει να μας πάει ένα μεγάλο ταξίδι από τους μανέδες και τα ρεμπέτικα του μεσοπολέμου ως τα καλλιτεχνήματα των ημερών μας.

Δισκογραφία:
-Επιλογές Α΄  και Επιλογές Β' , 2017
-Η Χαρά , 2018
-Ο Νεκροθάφτης , 2018

Το σχήμα απαρτίζουν οι:

Μίνα Παπαϊωάννου: Φωνή
Νικόλας Τριήρης: Μπουζούκι, Τζουράς, Λαούτο, Φωνή
Χάρης Παπανικολάου: Κιθάρα, Ούτι, Φωνή

Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Από παιδική ηλικία ασχολήθηκε με το σχέδιο και τη μουσική, μαθαίνοντας όργανα όπως η κιθάρα, το μπάσο και τα κρουστά, συμμετέχοντας παράλληλα σε διάφορα σχολικά μουσικά σχήματα. Μετά το λύκειο, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας – “Ion Mincu” στο Βουκουρέστι Ρουμανίας. Αργότερα, τελείωσε βυζαντινή μουσική στην Αθήνα, κοντά σε μαθητές μεγάλων δασκάλων. Παράλληλα, ξεκίνησε το ενδιαφέρον του προς την μελέτη και κατασκευή μουσικών οργάνων και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών της Σχολής Οργανοποιίας Δήμου Καστοριάς. Έκτοτε, ασχολείται με τα παραδοσιακά μουσικά όργανα της Ανατολικής Μεσογείου, εστιάζοντας ερμηνευτικά στο ελληνικό μικρασιατικό ιδίωμα, αλλά και σε αυτό της Μέσης και Εγγύς Ανατολής. Τραγουδάει, παίζει και διδάσκει ούτι, νέυ και κρουστά και έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα μουσικά σχήματα, ηχογραφήσεις, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές της Ελλάδας. Από το 2016, διευθύνει την Ορχήστρα Αραβικής Μουσικής - "Ferket el Anwar" (Ορχήστρα του Φωτός), η οποία έχει βάση την Αθήνα.

“Ferket El Anwar” που στα αραβικά σημαίνει ορχήστρα του φωτός, είναι μια ορχήστρα που ιδρύθηκε το 2016 στην Αθήνα και εκτελεί παραδοσιακή, κλασσική και σύγχρονη αραβική μουσική των χωρών της Εγγύς και Μέσης Ανατολής σε συνθέσεις που χρονολογούνται από το Μεσαίωνα έως και τον 20ό αιώνα.

Οι ορχήστρες αυτού του τύπου, που στα αραβικά ονομάζονται “takht”, υπήρχαν ήδη από τον 18ο αιώνα και αποτελούσαν θα λέγαμε, τις ορχήστρες δωματίου της ανατολίτικης κλασσικής μουσικής. Ήχοι ιστορικών οργάνων όπως το ούτι, το κανονάκι, το νάυ, το βιολί (ή η λύρα) και τα κρουστά, σε συνδυασμό με τις ανατολίτικες μακρόσυρτες μελωδίες και την ποίηση, οδηγούν το σύνολο μουσικών και ακροατών στο «tarab», την ψυχική ευφορία και πνευματική διαύγεια που νιώθει κάποιος στο άκουσμα αυτών των ήχων. Την ιερή έκσταση από μουσική, όπως αναφέρει κι ο Περσικής καταγωγής φιλόσοφος του 11ου - 12ου αιώνα, Al-Ghazali.

Παραδοσιακή, κλασσική και σύγχρονη αραβική μουσική είναι στενά συνδεδεμένες αφού έχουν κοινά χαρακτηριστικά όπως κλίμακες “maqamat” και ρυθμούς “awazan”.
Το ρεπερτόριο της ορχήστρας ακολουθεί αυτή την ιστορική εξέλιξη, περιλαμβάνοντας και τα τρία αυτά διαφορετικά στυλ.
-Στο παραδοσιακό κομμάτι ακούγονται τραγούδια και χοροί από τις πλούσιες παραδόσεις των αραβικών χωρών, όπως Dabke και Dalaouna από την Συρία, τον Λίβανο και την Παλαιστίνη, Chobi από το Ιράκ, Khaleeji από τις χώρες της Αραβικής Χερσονήσου, Fellahi και Saidi από την Αίγυπτο και Maghrabi από το Μαρόκο.
-Το κλασσικό ρεπερτόριο παρουσιάζει αυτοσχεδιασμούς και συνθέσεις σε φόρμες που σχηματίσθηκαν από την πρώιμη ισλαμική εποχή του 8ου αιώνα έως και τα ύστερα Οθωμανικά χρόνια του 19ου αιώνα,όπως Muwashahat, Taqasim, Samai, Tahmilah, Dolap και Longa
-Τέλος, από το ρεπερτόριο δεν θα μπορούσε να λείπουν μεγάλα έργα σύγχρονων επιφανών συνθετών και ερμηνευτών του 20ού αιώνα, όπως ο Mohammed Abdel Wahab, η Oum Kalthoum, ο Farid el Atrash, ο Sabah Fakhri, η Fairuz και πολλοί άλλοι.

Αχμάντ Φαρίντ Ραστόμ - τραγούδι, ούτι
Ηλίας Φαχίδης - αραβικό νέυ
Γιώργος Στογιώργης - κανονάκι
Στέργιος Μητρούσης - κοντραμπάσσο
Ιωάννης Χρήστου - αραβική τάμπλα
Νίκος Μανίκας - κάτεμ, ρεκ

Από το 2017 η ορχήστρα λειτουργεί ως επίσημο μέλος του Διεθνούς Κέντρου Πολιτισμού και Τεχνών των Χωρών της Ανατολικής Μεσογείου - “Hamsa - Oriental House”, που δραστηριοποιείται κυρίως στην μελέτη και σπουδή των μεσοανατολίτικων χορών και σε συνεργασία διοργανώνουν μουσικοχορευτικές παραστάσεις και σεμινάρια.

Στόχος της ορχήστρας είναι να παρουσιάσει ένα ευρύ φάσμα μουσικής από τις χώρες τις Μέσης και Εγγύς Ανατολής, προκειμένου να αναδείξει τα κοινά πολιτιστικά στοιχεία και τους δεσμούς όλων των λαών της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και τις αλληλεπιδράσεις τους κατά το πέρασμα των αιώνων με τον ελληνικό και ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της υποστήριξης των προσφύγων και μεταναστών πραγματοποιούμε εμφανίσεις αραβικής μουσικής, σε μια γενικότερη προσπάθεια προβολής του πλούσιου πολιτισμού του πολυπαθούς αυτού πληθυσμού.

Ερχόμαστε σε επαφή μαζί σας προκειμένου να εξετάσετε το ενδεχόμενο της εμφάνισης μας σε κάποια από τις μελλοντικές σας καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Στην περίπτωση που υπάρχει ενδιαφέρον από μεριάς σας μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
Θα χαρούμε πολύ να το συζητήσουμε.

Ο μεγάλος βάρδος και το λαϊκό μεταπολεμικό τραγούδι
Περιλαμβάνεται Aναλυτική Δισκογραφία

Το παρόν βιβλίο περικλείει τη βιογραφία του λαϊκού βάρδου και δημιουργού Πάνου Γαβαλά. Βασική δεξαμενή είναι οι προφορικές μαρτυρίες συνεργατών, φίλων, συγγενών του αλλά και, ευρύτερα, προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο σε αυτό που ονομάζουμε Λαϊκό Τραγούδι. Είναι επίσης η έρευνα του συγγραφέα σε βιβλία, Τύπο, περιοδικά.

Το βιβλίο τούτο δεν περιορίστηκε σε μια μουσική μονογραφία με ρετρό απόχρωση. Αναβιώνει όλο το χρονικό και ιστορικό πλαίσιο από το οποίο προέκυψε, ζυμώθηκε, αλλά και καθόρισε ο βιογραφούμενος. Η προσφυγιά, η Γούβα και η Καισαριανή ως γενέθλιος τόπος, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, οι μεταπολεμικές ταβέρνες, η χρυσή δισκογραφία, τα νυχτερινά κέντρα και τα ήθη του ’60, οι μετασχηματισμοί της νύχτας το ’70 και το ’80, αλλά και η προσωπική ζωή και τα όνειρα, η οικογένεια και τα δύσκολα τελευταία χρόνια.

Μέσα στο βιβλίο μιλούν πολλοί. Από τον Μίκη Θεοδωράκη μέχρι τον Ντoύσαν Μπάγιεβιτς και από σερβιτόρους που δούλεψαν με τον βάρδο μέχρι την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.

«Για να γράψεις για τον πατέρα μου πρέπει πρώτα να τον σπουδάσεις. Κι αν σου βγει, να τον αγαπήσεις». Αυτή η φράση του Γιάννη Γαβαλά με στοίχειωσε από την αρχή της περιπέτειάς μου με την καταγραφή του βίου του μεγάλου βάρδου και δημιουργού Πάνου Γαβαλά. Kαι αφότου μου ανατέθηκε από τον ίδιο τον Γιάννη. Μια φράση που με κυνηγούσε σε κάθε βήμα μου, όσο αναζητούσα ψηφίδα ψηφίδα την πορεία του Πάνου Γαβαλά στο ελληνικό τραγούδι, όσο άπλωνα τον καμβά της κοινωνικής συνθήκης όπου έδρασε, δημιούργησε και έζησε.

Ο Δημήτρης Μανιάτης γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και έλκει καταγωγή από τη Μύκονο.

Έχει σπουδάσει Δημοσιογραφία, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία. Εργάζεται ως Δημοσιογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα.

Έχει γράψει κείμενα για επιθεωρήσεις, θέατρο, μουσικές παραστάσεις, τηλεόραση.
Έχει συνεργαστεί με πολλά έντυπα.

Άλλα έργα του:
Ληστής, θεατρικός μονόλογος.
Eγώ Είμαι Ένας Άλλος, διηγήματα (εκδόσεις Μετρονόμος).
Bασίλης Τσιτσάνης, επιμέλεια (εκδόσεις ΔΟΛ).

Η Σοφία Εμφιετζή τραγουδά για πρώτη φορά στη γενέτειρά της την Ξάνθη και το 1977 και ξεκινά τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα στη Θεσσαλονίκη. Δύο χρόνια αργότερα, το 1981, συμμετέχει στη δημιουργία της Αθηναϊκής Κομπανίας με τους Δ.Χατζηδιάκο, Ν.Δούκα, Χ.Κανελλόπουλο και Γ.Νικολέρη. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΘΕΙΕ ΤΑΚΗ στην εταιρεία MINOS με τη συμμετοχή της Χαρούλας Αλεξίου και το άλμπουμ γίνεται χρυσό. Για τα επόμενα δέκα χρόνια εμφανίζεται με την Αθηναϊκή Κομπανία σε όλους σχεδόν τους γνωστούς χώρους νυχτερινής διασκέδασης και σε συναυλίες ανά την Ελλάδα. Επίσης ηχογραφεί μεγάλες λαϊκές επιτυχίες που τους δίνει καινούργια διάσταση με την ξεχωριστή φωνή της όπως Γιουλμπαχάρ, Σκληρός χωρισμός, Καλή τύχη κ.α. 

Στις εμφανίσεις και τη δισκογραφία συνεργάζεται με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως: Χάρις Αλεξίου, Ελένη Βιτάλη, Μανώλη Μητσιά, Στράτο Διονυσίου, Δημήτρη Μητροπάνο, Χρήστο Νικολόπουλο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Νικόλα Άσιμο, Μιχάλη Γενίτσαρη, Άννα Χρυσάφη, Αντώνη Βαρδή, Πίτσα Παπαδοπούλου, Πασχάλη Τερζή, Τάκη Μουσαφίρη, Γιάννη Πουλόπουλο, Ρένα Κουμιώτη, Σωτηρία Λεονάρδου, Γιώργο Κόρο, Γιώργο Σαρρή κ.α. Το 1991 αποχωρεί από την Αθηναϊκή Κομπανία και ξεκινάει μια προσωπική διαδρομή με εξίσου σημαντικές συνεργασίες.  Το 1992 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός δίσκος της με τίτλο «Την επόμενη μέρα». Τραγούδια έγραψαν ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Τάκης Σούκας, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο Διονύσης Τσακνής, η Αναστασία Μουτσάτσου, ο Πάνος Φαλάρας κ.α. Τα τελευταία χρόνια και αφού έχει επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη συνεργάζεται με τη ρεμπέτισσα Μαριώ. Το (1996 – 1999) με τον Δημήτρη Κοντογιάννη. Το 2001 συμπράττει με τον Θοδωρή Παπαδόπουλο στην παράσταση του Κώστα Φέρρη, «Το Καφέ Αμάν του Φέρρη». Η ζωντανή ηχογράφηση της παράστασης κυκλοφορεί σε 4πλό CD. Συνεχίζει την πορεία της στο τραγούδι με εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Τελευταία εμφανίζεται στην Αθήνα με το συγκρότημα μπουζουκιών «Δρόμος» και τους «Χαμάτ».

Ο Γλαύκος Σμαριανάκης γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τη Νίσυρο, τη Νάξο και την Κρήτη. Το 2002 ξεκινά να παρακολουθεί το μουσικό Γυμνάσιο Ρόδου, το οποίο και τελειώνει με άριστη βαθμολογία το 2008. Το 2014 εγκαθίσταται στην Αθήνα, ξεκινώντας μια μακρά διαδικασία διευρυμένης σπουδής και καλλιτεχνικής αναζήτησης. Σπουδάζει κλασικό βιολί στην Ανωτέρα τάξη του Ωδείου Αθηνών υπό τον καθηγητή Οδυσσέα Κορέλη, καθώς και θεωρητικά Τροπικής Μουσικής. Το ίδιο χρονικό διάστημα εργάζεται ως βιολιστής σε ορχήστρες διαφόρων μουσικών ειδών μουσικές σκηνές, ταβέρνες, λαϊκές εκδηλώσεις, χορευτικά και θεατρικές παραστάσεις, έχοντας επίσης στο ενεργητικό του εμφανίσεις σε μουσικά φεστιβάλ στην Ιταλία, Ολλανδία και Πολωνία. Μέλος της Banda Iovanica από το 2016.

Ο Γιώργος Πάνου, αφανής εργάτης του λαϊκού μας τραγουδιού, γεννήθηκε στην Πάτρα και από μικρή ηλικία μεγάλωσε μέσα σε μουσική οικογένεια, κοντά στο περιβάλλον της θειας του, της αείμνηστης Πολύ Πάνου.

Ασχολήθηκε από μικρός με το μπουζούκι (τετράχορδο και τρίχορδο) ξεκινώντας την επαγγελματική του καριέρα, μόλις στην ηλικία των δωδεκα, εξαιτίας ενός ‘’ατυχήματος’’. Γυρνώντας μια μέρα ο Γιώργος από το σχολειό, βρήκε στο σπίτι του να τον περιμένει ο μαγαζάτορας για να τον πάρει για δουλεία καθως ο μπουζουξής του, είχε σπάσει το χέρι.

Η θητεία του κοντά στη Πολύ Πάνου αλλά και στον εγγενή χώρο των λαϊκών μουσικών της εποχής, η κατά καιρούς ενασχόληση του με διαφόρου είδους ρεπερτόρια -αναλόγου εποχής-, ο ενθουσιώδης προσωπικός του χαρακτήρας ως εκτελεστής αλλά και τραγουδιστής, η εκκεντρική παρουσία του και το ξεχωριστό ύφος στο παίξιμο, συνθέτουν το φαινόμενο Γιώργος Πάνου.

Η συμμέτοχη του σε διάφορα σχήματα τον ταξίδευσε σχεδόν σ΄ολόκληρη την γη και συγκινώντας τους απανταχού Έλληνες από Αμερική μέχρι και Αυστραλία. Γνώρισε από κοντά και συνεργάστηκε με καλλιτέχνες της προηγούμενης γενιάς των μπουζουξήδων του ογδόντα όπως Γιώργο Ζαμπέτα, Γιάννη Τατασόπουλο, Κώστα Καπλάνη, Νίκο Καρανικόλα και άλλους αλλά και καλλιτέχνες όπως Ανδρέα Ζακυνθινάκη, Άρη Σαν, ‘’Μικρό Τσιγγάνο’’, Νίκο Παπαδάτο στην Αμερική και πλείστους όσους στην Ελλάδα. Έχει επίσης συνεργαστεί με πολλούς παλιούς ρεμπέτες (Σωτηρία Μπέλλου, Ρένα Ντάλια, Παναγιώτη Μιχαλόπουλο, Χοντρό Νάκο κ.α) .

Τα τελευταία χρόνια έχει συμμετάσχει κατά καιρούς σε σχήματα διαφόρων όπως Δημήτρη Κοντογιάννη, Στέλιου Βαμβακάρη, Νάντιας Καραγιάννη αλλά και Σταμάτη Γονίδη και άλλων. Συνεργάζεται επίσης με τον ιδιαίτερα ξεχωριστό δεξιοτέχνη του τριχόρδου μπουζουκιού Γιάννη Παπαβασιλείου ‘’Βλάχο’’.

Οι Μάλε Βράσε συναντήθηκαν στην Ολλανδία το 2013. Λίγο η κοινή αγάπη για την ελληνική παραδοσιακή μουσική, λίγο η κοινή νοσταλγία της ξενιτιάς στάθηκαν αφορμή για να ξεκινήσουν το δικό τους μουσικό ταξίδι.
Τέσσερις νέοι μουσικοί με διαφορετικό μουσικό υπόβαθρο, μετουσιώνουν τις επιρροές τους σε ένα ρεπερτόριο με έμφαση στο ρεμπέτικο, το παραδοσιακό τραγούδι και το σμυρναίικο μέσα από τον δικό τους ήχο και έχοντας πάντα ως αφετηρία τις ηχογραφήσεις των 78 στροφών. Το σχήμα αποτελείται από 2 μπουζούκια, μια κιθάρα, ένα βιολί και 4 φωνές, καλύπτοντας έτσι ένα ευρύ φάσμα τραγουδιών που ξεκινάει από τα τέλη της δεκαετείας του '20 ως τις αρχές της δεκαετείας του '60.
Με βάση την Ολλανδία, οι Μάλε Βράσε εμφανίζονται σε μουσικές σκηνές και φεστιβάλ στο εξωτερικό.

Αντώνης Λαουρέισεν - Κιθάρα
Χάρης Λαουρέισεν - Μπουζούκι
Δημήτρης Μάρης - Μπουζούκι
Νίκος Καλιούρης - Βιολί

Οι Τρείς Λαλούν είναι ένα μουσικό σχήμα που αποτελείται από μπουζούκι, κιθάρα και 3 φωνές, με κύρια θεματολογία το ρεμπέτικο και το παλιό λαϊκό τραγούδι. Το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι περιέχουν πολλά αριστουργηματικά τραγούδια τα οποία είναι πολλές φορές άγνωστα στον κόσμο ή δεν παίζονται συχνά. Ο σκοπός του συγκροτήματος είναι η διάδοση των τραγουδιών αυτών μέσα από μία πιο σύγχρονη οπτική, πάντα με σεβασμό στο τραγούδι και στους δημιουργούς, έτσι ώστε να γίνουν γνωστά και αρεστά σε άτομα νεαρής ηλικίας αλλά και να τα θυμηθούν οι μεγαλύτεροι. Βέβαια, ο κύριος άξονας των μουσικών εμφανίσεων των Τρεις Λαλούν είναι η ψυχαγωγία του κοινού. Το σχήμα αποτελείται από τους εξής μουσικούς:

Παντελιός Νώντας – τρίχορδο μπουζούκι, φωνητικά
Γεωργάκης Γιώργος – ακουστική κιθάρα, φωνητικά
Κόκλας Γιάννης – φωνή, κρουστά

Η διατήρηση του ήχου των ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών αλλά και ο μουσικός εμπλουτισμός των τραγουδιών αυτών, με τη χρήση της κιθάρας, του μπουζουκιού και ενός μικρού κρουστού, αποτελούν τον κοινό παρονομαστή που έχουμε ως συγκρότημα. Τεράστια βάση δίνουμε στο δύσκολο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί ώστε να υπάρξει το επιθυμητό ηχητικό αποτέλεσμα. Σε ότι αφορά το μουσικό κομμάτι, το χαρακτηριστικό του ήχου των Τρεις Λαλούν είναι η πλούσια συνοδεία από το μπουζούκι και την κιθάρα. Στο φωνητικό κομμάτι, παρόλο που οι Τρεις Λαλούν έχουν έναν κύριο τραγουδιστή, πολλές φορές τα μέλη του σχήματος βοηθούν στο τραγούδι είτε για εμπλουτισμό, είτε για την εκτέλεση δεύτερης φωνής, είτε ακόμα και για τριφωνίες. Οι Τρεις Λαλούν έχουν κάνει πολυάριθμες επιτυχημένες ζωντανές εμφανίσεις και συνεχίζουν με συνέπεια στο ρεμπέτικο και στο παλιό και γνήσιο, ελληνικό λαϊκό άκουσμα.

Η επωνυμία της εταιρείας είναι ΑΠΤΑΛΙΚΟ Αστική Μη Κερδοσκοπική μεταφρασμένη στα αγγλικά ως Aptaliko Non Profit Organization (NGO) και όνομα ιστοσελίδας στο διαδίκτυο www.aptaliko.gr. 

.::ΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ::.

Ο σκοπός της εταιρείας είναι μη κερδοσκοπικός, κοινωφελής κατά την έννοια του άρθρου 784. Η πρωτοβουλία του ΑΠΤΑΛΙΚΟ είναι αφιερωμένη στην έρευνα, παραγωγή, διανομή, ανάπτυξη και επικοινωνία, διαφόρων ειδών μουσικής, πολιτιστικών και εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών. Συνίσταται γενικά στην έρευνα, μελέτη, επικοινωνία, και παρέμβαση πάνω σε θέματα που αφορούν την ανάπτυξη του ανθρώπου και της τέχνης με κύριο άξονα την μουσική καθώς και την αλληλεπίδραση της με νέες τεχνολογίες συμβάλλοντας στην ανάδειξη κοινωνικών και επικοινωνιακών ζητημάτων αιχμής, είτε αυτοτελώς, είτε μέσα από το συντονισμό δράσεων, γνώσεων και πόρων με άλλους φορείς με κοινό σκοπό.

.::ΣΚΟΠΟΙ::.

1. Μελέτη. Έρευνα, επικοινωνία και διάδοση της τέχνης της μουσικής.
2. Πολιτιστική Ανάπτυξη

Αναβάθμιση του επιπέδου και του ρόλου μουσικής σύνθεσης και επιτέλεσης και της μουσικής με ταυτόχρονη αξιοποίησή τους για την επίλυση μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων. Διάδοση της ιδέας της μουσικής επιτέλεσης στην κοινότητα, και σωματικής και ψυχικής υγείας μέσω της μουσικής , της οικολογίας και της εμπλοκής της τέχνης με την τεχνολογίας όπως και της φιλοσοφίας σε κοινωνικά συστήματα. Συγκρότηση εθελοντικών ομάδων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετοχή κι ανάπτυξη ανθρώπινων δικτύων και  θεσμών αλληλεγγύης. Πλαισίωση και προσβασιμότητα στην τέχνη ης μουσικής.

3. Ενίσχυση της πρόσβασης στην γνώση, την εκπαίδευση.

Ανάπτυξη, πλαισίωση και προσβασιμότητα προοδευτικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων που σχετίζονται με την εξέλιξη της εκπαίδευσης, συνδυάζουν την τέχνη, την επιστήμη, την οικολογία, την κοινωνιολογία και την φιλοσοφία. Δια Βίου εκπαίδευση και κατάρτιση. Ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Διοργάνωση μόνιμης η προσωρινής σχολής, σεμιναρίων, εργαστηρίων παραστάσεων και μαθημάτων.

4. Η δικτύωση των ανθρώπων, καλλιτεχνών, επιστημόνων, πολιτικών κτλ.

Σε επαγγελματικό, κοινωνικό, ερευνητικό και πρακτικό επίπεδο η διατήρηση και ενίσχυση μίας πλατφόρμας επαφής και επικοινωνίας σε διεθνές επίπεδο.

5. Ηθική κι υλική υποστήριξη προς στα λιγότερο προνομιούχα μέλη της κοινωνίας.

Ανάπτυξη δράσεων και θεσμών κοινωνικής μέριμνας και αλληλεγγύης. Προσβασιμότητα στην μουσική και σε εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης και θεραπείας. Δημιουργία κέντρων ηθικής αρωγής. Προστασία της ανθρώπινης ζωής κι αξιοπρέπειας. Καταπολέμηση των διακρίσεων, του κοινωνικού αποκλεισμού, της φτώχειας και της κοινωνικής ανισότητας μέσω της προσφοράς σε προσβασιμότητα στην τέχνη, σε εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης και θεραπείας και κοινωνικής εργασία.

6. Η ανάδειξη της πολιτιστικής και πολιτισμικής κληρονομιάς και του πνευματικού  πλούτου της Ελλάδας.

Ανάπτυξη και  προώθηση επιστημονικής, τεχνολογικής, κοινωνιολογικής, οικονομικής και  πολιτιστικής γνώσης όλων των μορφών και όλων των επιπέδων . Ανάπτυξη διεθνών σχέσεων στη βάση της διαπολιτισμικότητας. Ανάπτυξη πολιτιστικού δικτύου δημιουργών στο χώρο των τεχνών και του πολιτισμού. Δημιουργία - θεσμική - τεχνοκρατική υποστήριξη χώρων πολιτισμού. Ανάδειξη της  πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς . Ενθάρρυνση και υποστήριξη της καλλιτεχνικής έκφρασης.

.::ΜΕΣΑ::.

• Εκπόνηση κάθε είδους επικοινωνιακής - επιστημονικής μελέτης κι έρευνας.
• Ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών, οργάνωση μελετητικών - ερευνητικών ομάδων, αποστολών και δράσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
• Οργάνωση και συμμετοχή σε εκδηλώσεις, ημερίδες, συνέδρια, σεμινάρια, εκπαιδευτικά προγράμματα, συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, επιστημονικά συμπόσια, διαλέξεις, φεστιβάλ και δράσεις πεδίου.

• Έκδοση βιβλίων, περιοδικών, μελετών, μονογραφιών, δοκιμίων, λευκωμάτων και ψηφιακού υλικού.
• Παραγωγή και διάθεση έντυπου καθώς κι ηλεκτρονικού επικοινωνιακού υλικού όπως εφημερίδες, περιοδικά, ψηφιακά δελτία τύπου και ενημέρωσης, ιστοσελίδες, διαδικτυακό ραδιόφωνο, διαδικτυακή τηλεόραση κτλ.
• Δημιουργία θεματικής πύλης στο διαδίκτυο - ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων (Portal), η οποία θα λειτουργεί και ως βάση δεδομένων / ηλεκτρονική βιβλιοθήκη με την ψηφιοποίηση πολιτιστικού, επικοινωνιακού και επιστημονικού περιεχομένου
• Δημιουργία φόρουμ.
• Δημιουργία ψηφιακών εφαρμογών και τεχνολογικών μέσων που έχουν σχέση με ενσύρματα και ασύρματα ευζωνικά δίκτυα

• Πραγματοποίηση παραστάσεων.
• Διοργάνωση μαθημάτων, εργαστηρίων και σεμιναρίων.
• Διοργάνωση διαλέξεων, και φεστιβάλ.
• Δημιουργία δανειστικής βιβλιοθήκης και κέντρου  πληροφόρησης.
• Δημιουργία και λειτουργία εντευκτηρίου-αναψυκτηρίου για τα μέλη και τους φίλους της εταιρίας.

• Δικτύωση, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, σύμπραξη κι ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας, αμοιβαίου σεβασμού κι εμπιστοσύνης και με Ο.Τ.Α, Περιφέρεια,  Κρατικές Υπηρεσίες, άλλους φορείς, Μ.Κ.Ο, εταιρείες  με παρεμφερείς σκοπούς, Πανεπιστημιακά Δίκτυα, Συνεταιρισμούς, καλλιτέχνες και επιστήμονες. Επιμελητήρια, εθελοντές κτλ. για την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και την υποβολή  κοινών προγραμμάτων και προτάσεων.
• Διαμόρφωση και διατήρηση επιχείρησης για την κάλυψη των εξόδων της εταιρίας

Για την επίτευξη των στόχων της η εταιρία  μπορεί να αναζήτα την ανεύρεση οποιασδήποτε άλλης πράξης που να ενισχύει το έργο της και να υποβάλει σχετικά προγράμματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό  για την εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων, την αξιοποίηση κοινοτικών ενισχύσεων, διαπεριφερειακών και διαδημοτικών Κοινοτικών Προγραμμάτων.

Ο Βασίλης Σκούτας (τρίχορδο μπουζούκι) και ο Δημήτρης Μηταράκης (κιθάρα) είναι για πολλά χρόνια φίλοι και συνεργάτες. Με τις φωνές και τα όργανά τους, ταξιδεύουν σε κάθε εμφάνισή στην θάλασσά του Ρεμπέτικου, του Σμυρναίικου και των συναφών ειδών, αλλά κυρίως ταξιδεύουν στον ωκεανό της Μουσικής με σεβασμό, μεράκι και αυτοσχεδιασμό.

Γνωρίστηκαν το 2003 στο ρεμπέτικο "Τζιβαέρι" της Καισαριανής, παίζοντας κιθάρα και ακορντεόν αντίστοιχα στο πενταμελές τότε σχήμα του μαγαζιού. Σύντομα δοκίμασαν τις δυνατότητες τους ως ντουέτο με τον Βασίλη στο μπουζούκι και τον Δημήτρη στην κιθάρα. Από τότε παίζουν αδιάλειπτα μαζί Χειμώνα-Καλοκαίρι.

Χαρακτηριστικό του ντουέτο είναι η προσπάθεια αξιοποίησης φωνών και οργάνων κατά το βέλτιστο, ο σεβασμός στις παλιές εκτελέσεις και ταυτόχρονα η έμφαση στην ερμηνεία αλλά και στην ελευθερία που πρέπει να χαρακτηρίζει όλα τα παιξίματα που βγαίνουν από ψυχής…

Ένα ιδιαίτερο ντουέτο που επανατοποθετεί στο σήμερα το ρεμπέτικο.

Βασίλης Σκούτας – Μπουζούκι
Δημήτρης Μυταράκης – Κιθάρα